سرریز های توله خرس

هر کی جای من بود توی این چند ماه دو بار دوست و آشنا و فامیلو جمع کرده بود و موفقیتاشو باهاشون جشن گرفته بود. ولی من؟ نه دوستی دور و برم نگه داشتم و نه اصلا به چند نفری که اون سر دنیان و بهشون خانواده میگم خبری دادم. به نظر جای خوبی هستم و قدم های خوبی بر میدارم ولی احساس ناکافی بودن داره خفه‌م میکنه. چیزی که من میخوام، چیزی که خوشحال و راضیم کنه، این نیست. + نوشته شده در  پنجشنبه بیست و ششم اسفند ۱۴۰۰ساعت 14:26&nbsp توسط M  |  سرریز های توله خرس...

سرریز های توله خرس...

میتونم طول استخر رو زیر آبی برم. ۲۵ متر. قبل تر خیلی سخت بود و خیلی وقت‌ها نمیتونستم. الان ولی تقریبا هر بار موفق میشم. ترفندی که چند وقته پیدا کردم اینه که وقتی زیر آبم اضطراب موفق شدن یا نشدن نداشته باشم. به خودم یادآوری میکنم که ما همین چند میلیون سال پیش از ماهی‌ها تکامل پیدا کردیم. به جد بزرگم- ماهی- فکر میکنم و در حالی که زیر آب سر میخورم خودم رو جای اون تصور می‌کنم. با خودم میگم من ماهی‌ام، زیر آب بودنم آخرین چیزیه که فکرم رو درگیر میکنه  و دغدغه الانم پیدا کردن یه چیزی واسه خوردنه. + نوشته شده در  چهارشنبه بیست و چهارم فروردین ۱۴۰۱ساعت 5:33&nbsp توسط M  |  سرریز های توله خرس...